Nieistniejące dziś osiedle Goślice położone jest przy północnych rubieżach Podbórza na Wzgórzu Weleckim, obecnie nie wchodzi w obręb miasta Szczecina.
Historia osiedla
W 1816 roku odnotowano w Berlińskim urzędzie statystycznym powstanie osiedla Goślice. W połowie XIX w. w Goślicach znajdował się jeden dom mieszkalny zamieszkały przez 11 osób. W 1864 roku było już 9 zabudowań zagrodników, którzy zajmowali się wydobywaniem gliny.
Na początku XX wieku w Goślicach uruchomiono restaurację o nazwie Vogelsang, należącą pod koniec lat 20-tych do Waltera Schmidta.
W latach 30-tych istniały tu jeszcze 3 budynki – zdewastowane podczas II wojny światowej, nie zostały odbudowane, ruiny porastają krzewy i zarośla. Dziś po Goślicach nie ma prawie żadnych widocznych śladów.
Na północ od osiedla przy drodze prowadzącej do Leśna Górnego znajdował się prawie 700-letni dąb szypułkowy (Herzogseiche) o obwodzie 640 cm. Został powalony przez wichurę w 1981 roku. Do naszych czasów dotrwał drugi mniejszy 600-letni Dąb Bogusława X o obwodzie 520 cm i wysokości 23 m. W 1991 roku wykonano konserwację drzewa.
Nazwa Goślice
Niemiecka nazwa osiedla Goślice – Jurkens Todtenschlag, oznacza Śmiertelny Cios. Była to nazwa zwyczajowa, ludowa, znajdowała się jednak na mapie Szczecina w 1822 r., później zmieniona na zgodną z położeniem – Vogelsang, tj. Ptasi Śpiew. Nazwa polska – Goślice obowiązuje od 1945 roku.
Źródła:
- Marek Łuczak „Warszewo” Szczecin 2007
- T.Białecki, L.Turek-Kwiatkowska „Szczecin stary i nowy” Szczecin 1991
- „Encyklopedia Szczecina” pod red. T.Białeckiego, Szczecin 2015
- pomeranica.pl – Encyklopedia Pomorza Zachodniego